Karin

Vrede is wie ik ben. Ze is mij bij de schepping gegeven en kan nooit verdwijnen.

Mijn ware identiteit is liefde. Ik hoef er niet langer naar te zoeken, want zij is altijd bij mij gebleven.

God veroordeelt mij niet en ik hoef dat zelf ook niet te doen. Vandaag laat ik mijn zelfkritiek los en herinner ik mij dat ik voortkom uit liefde, en dat ik altijd heilig ben gebleven.

Vandaag laat ik alle illusies los en keer ik terug naar mijn ware zelf. Mijn wil is één met de Bron en dat besef maakt me vrij.

Mijn echte thuis is niet in deze wereld. Zodra ik ophoud iets van de wereld te willen, voel ik dat God me welkom heet in de vrede die altijd op me wacht.

Liefde stroomt vrij tussen God en mij. In die wederkerigheid vind ik vrede, veiligheid en eenheid met alles wat leeft.

Mijn ware Zelf is onschuldig, heel en compleet, verbonden met liefde. Ik hoef niets te zoeken om dat te worden – ik hoef het alleen te herinneren en door te geven.

Je bent nooit afgescheiden geweest van de Bron van Liefde en leven. Alles wat je nodig hebt is al in jou aanwezig. Laat het idee los dat je alles zelf moet maken of verdienen – het is je al gegeven.

God is altijd bij mij als mijn Levensbron en beschermende Geest. In Zijn liefde leef en beweeg ik, en vind ik rust en vrede in Zijn aanwezigheid.

In vrede en stilte opent de denkgeest zich voor de Stem van God. Door rust te vinden in het hart kunnen we Zijn liefdevolle boodschap horen en ervaren wie we werkelijk zijn. Vertrouwen en geduld brengen ons dichter bij de verbinding met onze Schepper, die altijd luistert en antwoordt.

Er is maar één ware vrede: de vrede van God. Alle andere zoektochten leiden slechts tot teleurstelling, verwarring en pijn. Wanneer we stoppen met zoeken naar vrede buiten onszelf en die aanvaarden waar zij werkelijk is, vinden we de rust die nooit eindigt.

Vrij van beperkingen
Zodra ik het lichaam niet langer zie als wat ik bén, herinner ik mijn ware aard: vrij, onaangetast en eeuwig. Niets kan mij binden, want ik ben geest.

De wortel van pijn
Vergeving is de sleutel die alle vormen van lijden geneest. Niet de wereld, maar mijn eigen oordeel houdt mij gevangen. Alleen mijn eigen vergeving bevrijdt me werkelijk.

Je hoeft geen dank van buitenaf. De dankbaarheid die jij zoekt, vind je in het vrijuit geven zonder iets terug te vragen. Wat je werkelijk geeft, geef je aan jezelf.

Aanval is zelfpijniging. Vergeving is bevrijding.
Wat ik een ander aandoe, keer ik in mezelf. In deze les ontdek ik dat ik alleen mezelf kruisig – of bevrijd.

Liefde is de weg die ik in dankbaarheid ga
Echte dankbaarheid ontstaat als we niemand meer buitensluiten. Niet door te vergelijken, maar door in alles en iedereen onze verbondenheid te erkennen, wandelen we in liefde.

Vertrouwen in het nu
Wanneer ik de toekomst loslaat, vind ik rust in het heden. Liefde wijst mij de weg.

Alles is een les in vergeving
Wat ik tegenkom, zie ik voortaan als een kans om te leren vergeven en anders te kijken. Niet de situatie doet pijn, maar mijn oordeel erover. God ziet mijn lijden niet graag en helpt mij herinneren wie ik werkelijk ben. Elk moment biedt een uitnodiging tot genezing.
Laat me weten als je dit ook als invoer voor je overzicht wilt laten verwerken, of als je liever een kortere affirmatie hebt voor meditatiegebruik.

Vergeving maakt vrij
Mijn enige werkelijke functie is vergeving — niet als plicht, maar als bevrijding. Als ik de ander vrijlaat van mijn oordeel, laat ik mezelf vrij. Zo herinner ik me wie ik werkelijk ben.

Mijn vrijheid ligt in het herinneren van wie ik ben.
Ik ben geen lichaam, geen verhaal, geen slachtoffer.
Ik ben de heilige Zoon van God Zelf. En als ik dit werkelijk aanvaard, verdwijnt angst vanzelf.

Ik ben geen lichaam. Ik ben vrij.Want ik ben nog steeds zoals de Bron mij geschapen heeft.(190) Ik kies de vreugde van Liefde in plaats van pijn.Ik ben geen lichaam. Ik ben vrij.Want ik ben nog steeds zoals de Bron…

Ik ben geen lichaam. Ik ben vrij.
De Liefde van God leeft in mij – nu.
En die Liefde maakt me zacht, vrij, helder en veilig.

Ik ben geen lichaam. Ik ben vrij.
In mij leeft nu al de vrede van God. Ik hoef niets te zoeken of te wachten. Ik ben thuis in het licht dat altijd in mij straalt.

Ik ben geen lichaam. Ik ben vrij.
Door te geven wat ik zelf ontvangen heb – liefde, vrede, vergeving – zegen ik de wereld én mijzelf.