Ik ben geen lichaam. Ik ben vrij.
Want ik ben nog steeds zoals God mij geschapen heeft.
(198) Alleen mijn veroordeling verwondt me.
Mijn veroordeling houdt mijn visie in duisternis gehuld, en door mijn blinde ogen kan ik het visioen van mijn heerlijkheid niet zien. Maar vandaag kan ik deze heerlijkheid aanschouwen en me verheugen.
Ik ben geen lichaam. Ik ben vrij.
Want ik ben nog steeds zoals God mij geschapen heeft.
Deze les legt de vinger op de plek waar lijden ontstaat: in veroordeling. Niet de wereld, niet anderen, niet de omstandigheden doen ons pijn, maar onze eigen denkgeest die oordeelt, vastgrijpt en afscheidt. In dat oordelen ligt het geloof dat we kunnen kwetsen zonder zelf gekwetst te worden — en dat we gekwetst kunnen worden zonder dat we zelf de oorzaak zijn. Maar zodra we werkelijk zien dat al het lijden voortkomt uit onze eigen veroordeling, verandert alles.
Het lijkt misschien alsof deze les ons opnieuw belast met schuld: dat we zelf verantwoordelijk zijn voor pijn. Maar het tegenovergestelde is waar. Deze les is een uitnodiging tot volledige vrijheid. Want als wij zélf de oorzaak zijn van verwonding, dan zijn we ook de sleutel tot genezing. Dan hebben we zelf de macht om elk lijden te beëindigen.Vergeving wordt hier getoond als een speciale illusie — de enige die géén nieuwe illusies voortbrengt. Ze is de droom van ontwaken, de brug uit de wereld van conflict en oordeel naar de vrede van waarheid. Door te vergeven, beëindigen we niet alleen een specifieke pijn, maar het hele patroon dat telkens opnieuw lijden produceerde.
Deze les vraagt om een moment van helderheid. Om te zien dat vergeving niet een gunst is aan een ander, maar een geschenk aan onszelf. Want alleen mijn eigen oordeel maakt me tot gevangene. En alleen mijn vergeving maakt me werkelijk vrij.
Het Licht waarnaar we verlangen, de vrede die we zoeken, het échte Zelf dat we vergeten zijn, liggen allemaal verborgen achter het gordijn van oordeel. Elke keer dat we vergeven, verschuift dat gordijn. Tot het op een dag voorgoed wegvalt en we het gelaat van Christus in onszelf herkennen. Dan is het oordelen voorgoed voorbij.
Deze dag is een heilig moment. Niet om nog langer verstrikt te raken in het verhaal van aanval en verdediging, maar om mild te zijn. Voor onszelf, voor de ander, voor God. Want niemand hoeft veroordeeld te worden, als niemand werkelijk verwond is. De Zoon van God blijft wat hij is: onschuldig, heel, en vrij. En in hem herkennen we onszelf.
Innerlijke keuze
Vandaag kies ik ervoor te stoppen met zoeken naar schuld buiten mij. Ik laat het idee los dat de oorzaak van mijn pijn buiten mijn denkgeest ligt. Ik aanvaard dat ik alleen mezelf kan verwonden — en dus ook alleen mezelf kan genezen. Ik kies voor vergeving, omdat ik vrede wil.
Affirmatie
Alleen mijn veroordeling verwondt me.
Alleen mijn vergeving maakt me vrij.