Ik ben geen lichaam. Ik ben vrij.
Want ik ben nog steeds zoals God mij geschapen heeft.
(183) Ik roep Gods Naam aan en de mijne.
Wanneer ik de Naam van God aanroep – Liefde, Vrede, Eenheid – herinner ik wie ík werkelijk ben. God is Liefde. Want Gods Naam, de naam van de Liefde is ook mijn ware Naam. Niet de naam die mijn lichaam draagt, maar de essentie die eeuwig leeft: vrij, heel en verbonden met alles.
In de naam van Liefde verdwijnt elke gedachte van zonde, schuld en afgescheidenheid. De waarheid klinkt daarin mee: ik ben niet klein, niet schuldig, niet verloren. Ik ben deel van het goddelijke, en dat kan nooit veranderd worden.
Als ik deze Naam aanroep, roep ik dus ook mijn eigen Zelf aan – het deel in mij dat nooit is aangetast door angst of vergissing. Daarin ligt mijn bevrijding. Want hoe zou iets dat in waarheid vrij is, gevangen kunnen blijven?
Ik ben geen lichaam. Ik ben vrij.
Want ik ben nog steeds zoals God mij geschapen heeft.