In deze les wordt God niet gepresenteerd als een alwetend Wezen dat van bovenaf opdrachten uitdeelt, maar als de liefdevolle bron van wie jij bent. God weet niets van strijd, angst of leren, omdat die dingen in waarheid niet bestaan. Maar omdat jij denkt dat ze echt zijn, reikt Zijn liefde je een manier aan om door die verwarring heen te kijken: vergeving.
Alles wat je meemaakt – hoe pijnlijk, verwarrend of banaal het ook lijkt – kun je zien als een les in vergeving. Niet om je te straffen, maar om je te helpen herinneren dat liefde jouw aard is en dat niets je daar echt van kan scheiden. Iedere situatie is een kans om te kiezen voor een andere blik: eentje die loslaat in plaats van vasthoudt, die ziet wat wérkelijk is in plaats van te blijven vechten met wat niet klopt.
De Cursus zegt het zo helder als het maar kan: vergeef, en je zult dit anders zien. Dat is de kern van elke les. Of het nu gaat om verlies, pijn, irritatie, teleurstelling of angst – er ligt altijd een mogelijkheid onder verscholen om anders te kijken. Niet vanuit oordeel of verdediging, maar met mildheid. En dan verandert jouw ervaring.
Je hoeft dus niet alles zelf te begrijpen of op te lossen. De “Heilige Geest” waarover de Cursus spreekt, kun je zien als je eigen innerlijke helderheid, dat deel in jou dat nog wéét wat waar is, en dat zich niet laat misleiden door angst. Door dat deel ruimte te geven, laat je steeds opnieuw het licht binnen. En dat is geen abstract idee: het maakt je rustiger, zachter, opener, meer afgestemd.
Wat je vandaag oefent, is om elke pijnlijke of onrustige gedachte tegemoet te treden met deze eenvoudige zin:
Ik zal vergeven, en dit zal verdwijnen.
Het is een andere manier van omgaan met wat je vroeger als ‘probleem’ zag. Geen weerstand, maar een keuze voor rust. Zo wordt elke ervaring – ook de schurende – een brug naar vrede.