God is louter LIefde en dus ben ik dat ook
157: Nu wil ik ingaan tot Zijn Tegenwoordigheid
God is louter LIefde en dus ben ik dat ook
158: Vandaag leer ik te geven zoals ik ontvang
God is louter LIefde en dus ben ik dat ook
Vandaag is een dag van heilige rust. Een tijd die niet zomaar voorbijgaat, maar die de Hemel zelf apart heeft gezet. Het is een kantelpunt: een moment waarin we ervaren wat we tot nu toe alleen met woorden hebben benaderd. Niet via uitleg of leren, maar via directe ervaring – een glimp van wat tijdloos is, wat nooit is veranderd.
Het is de dag waarop we het verschil beginnen te voelen tussen de dood die we jarenlang hebben verheerlijkt, en het leven dat ons nu zachtjes roept. We gaan boven de tijd uit, even – we reiken naar de eeuwigheid.
Wat vandaag wordt aangeraakt in ons, blijft. Ook al keren we terug naar de wereld, iets in ons is blijvend veranderd.
We ontvangen vandaag iets wat niet echt onderwezen kan worden. Maar wat we wél kunnen delen, is de visie die overblijft:
Deze visie komt voort uit wat ons gegeven is: de erkenning dat wij denkgeest zijn – zuiver, zonder zonde, zonder angst. Wat God geschapen heeft, is nooit veranderd.
We zijn nog steeds zoals we zijn geschapen, en dat geldt ook voor ieder ander.
We geven vandaag wat we ontvangen hebben, door de visie van Christus in ons toe te laten:
Deze manier van kijken maakt ons tot brengers van licht. Niet omdat we uit onszelf zo bijzonder zijn, maar omdat we bereid zijn een kanaal te zijn voor wat door ons heen wil stromen. We hoeven niets te bedenken of zelf te doen. Onze taak is simpel:
Wanneer we dat doen, wordt ons duidelijk wat ons altijd al is gegeven:
Liefde. Heiligheid. Verbondenheid. Vrede.
En in die visie worden we zelf herkend, genezen, bevrijd.
Vandaag ervaren we dat zien geven is, en geven ontvangen is.
Zo groeit ons vertrouwen – in wat we zijn, in wat ons leidt, en in de zekerheid dat we veilig zijn in Gods plan.