God is louter Liefde en dus ben ik dat ook
Les 155: Ik doe een stap terug en laat Hem de weg wijzen.
God is louter Liefde en dus ben ik dat ook
Les 156: Ik ga met God in volmaakte heiligheid.
God is louter Liefde en dus ben ik dat ook
Er is een manier om in de wereld te zijn die niet van de wereld is. Een manier die vredig is, zacht, en onaangedaan door de chaos die aan de oppervlakte zo echt lijkt. Aan de buitenkant lijk je misschien niet anders: je glimlacht vaker, je ogen stralen rust uit. Maar vanbinnen weet je dat je geleid wordt. Je volgt niet langer jouw eigen grillige gedachten of plannen. Je bent bereid een stap terug te doen, zodat iets groters dan jij de leiding neemt.
Deze houding – die keus om een stap terug te doen – verandert alles. Je erkent dat je de weg zelf niet kent, en dat je zelf ook niets hoeft te forceren. Je laat de waarheid voor je uitgaan, en de illusies verdwijnen vanzelf naar de achtergrond. Je leert vertrouwen op een Leraar die voorbij alle verwarring in jou de waarheid ziet, en die jou veilig leidt, zacht maar vastberaden.
De waarheid vraagt geen offer. Ze vraagt alleen jouw bereidheid. Dat is de enige échte keus die je hebt: blijf je vasthouden aan illusies, of ben je bereid ze los te laten en de waarheid de voorrang te geven? Wanneer je deze keuze maakt – echt maakt – begint alles te verschuiven. Niet omdat jij de wereld verandert, maar omdat je het perspectief verlegt van ego naar liefde.
Toch is het niet altijd makkelijk om op deze manier te leven. Je herkent misschien de neiging om alsnog je oude verdedigingsmechanismen in te zetten. Het ego wil niet dat je de controle opgeeft. Maar je hoeft daar niet op in te gaan. Je hoeft alleen te herinneren: ik doe een stap terug, en ik laat Hem de weg wijzen.
Zo groei je langzaam in vertrouwen. Je leert leven met een innerlijke zekerheid. Je weet dat je niet alleen loopt. En terwijl jij achter de waarheid aanloopt, zullen anderen in jouw voetspoor treden. Je dient niet alleen jezelf, maar ook je broeders – niet door hen te overtuigen, maar simpelweg door een voorbeeld te zijn van iemand die in vrede gaat.
In de herhaling van les 156 wordt het innerlijke gevolg van deze overgave duidelijk: ik ga met God in volmaakte heiligheid. Als God jouw Bron is – en jij niets anders bent dan een verlengstuk van Hem – dan kun je nooit zonder Hem zijn. Waar jij bent, is God. En waar God is, is heiligheid.
Je leert inzien dat alles wat leeft, dat met jou verbonden is, ook heilig is. Niet omdat jij het heilig maakt, maar omdat het leven dat jij met God deelt één is, en heilig van aard. Het licht in jou kan niet worden uitgedoofd. Alles wat leeft, herkent dat licht. Niet altijd bewust, maar het is voelbaar. De wereld knielt niet voor jou, maar voor het licht dat jij niet langer verstopt.
Je hoeft niets te bewijzen. Je hoeft alleen te zijn wie je bent. Je hoeft niets te verdedigen, niets te forceren. Je hoeft alleen nog maar in te stemmen met de waarheid die jou verlicht, en die jij deelt met iedereen.
Wanneer jij een stap terugdoet, treedt dat licht naar voren. Het neemt de plaats in van angst, schuld en zelfveroordeling. De schaduwbeelden verdwijnen, en wat overblijft is rust. Niet omdat de wereld veranderd is, maar omdat jouw blik veranderd is.
Vandaag herinner je jezelf eraan:
Zodra je dit in stilte toelaat, voel je de vrede terugkeren. Elk uur nodig je dit licht opnieuw uit. En elke keer dat je het vergeet, kun je opnieuw beginnen. Je hoeft niets te forceren. Alleen beschikbaar te zijn. Want in waarheid ben je nooit weggegaan van God – je dacht het alleen maar even.