Ergens in het bos van Bennekom is een open plek. In augustus kleurt het paars. Ik kom er vaak. Eerst plofte ik neer op het Mijmerbankje, met zicht op het heitje, meestal net iets in de zon. Een heerlijke plek om even te mediteren, of, waarvoor het bankje is bedoeld, te mijmeren. Soms doe ik dat heel bewust en heb ik een heerlijke thermomok koffie mee. Soms ging ik alleen maar wandelen en daar gewoon maar even zinnen. Een fijne manier om de dag te starten.
Op een dag ben ik het heitje opgelopen. Daar stond een mooie grote eik. De takken reiken tot aan de grond. In de zomer zit je daar verscholen en als het regent blijf je zo goed als droog. Er is een fijn plekje waar je kunt zitten, met je rug tegen de stam. Het is ‘mijn’ eik. Ik kan er rustig een hele poos blijven zitten. Mij één voelen met de boom, met zijn wortels en zijn takken. De wortels die diep de aarde in gaan en de takken die naar het universum reiken. Heerlijk om via de wortels en takken mij op te laden met energie uit de aarde en het universum. Opgeladen kan ik dan weer naar huis.
En onder de takken is plek genoeg voor een heerlijke picknick. IK heb daar al een paar keer met een groep gezeten. Om na de lunch de vloer weer leeg te maken voor een paar mooie opstellingen. Gebruik makend van de energie van de eik.
